|
|
Bloed,
zweet en tranen.
|
Na een periode van 2
jaar vonden wij het weer eens tijd om onze Freya een
nestje te geven. Het leek ons leuk om ook haar 2 jarige
dochter Donna in het kraambed te hebben samen met haar
moeder.
Met een verschil van 2 weken vonden wij dat moedernatuur
ons goed gezind was geweest.
De dames groeide en zwangerde samen, het was een lust
voor het oog.
Freya moederde nog steeds over haar dochter, ze vormden
een onafscheidelijk duo.
Met grote zekerheid
kon ik de datum uitrekenen wanneer Freya haar baby's zou
krijgen. Een zondag, samen met de kattenshow in
Duitsland. |
 |
|
 |
Ik was thuis gebleven om voor mijn meisjes te zorgen en
's morgen in bed zocht Donna bij Freya een tepel, geen
gezicht zelf 7 weken zwanger en dan bij haar moeder die
zowat uitgerekend was.
Die middag begon Freya haar dochter te roepen, haar kind
moest komen!
Donna der kontje/broekje werd zorgvuldig gedaan door
Freya, wat Donna maar vreemd vond. Ik vond het
aandoenlijk en wist dat de kittens niet lang op zich
zouden laten wachten.
Rond een uur of 5 zocht Freya haar doos op, het is haar
derde nestje dus ze wist wat er van haar verlangd werd.
Om half 6 werd het eerst kind geboren, een mooi zwart,
zilver met wit jochie!!! Het kitten werd verzorgd door
Freya en zocht al snel naar een tepel.
Vraag me niet waarom, maar ik had het gevoel dat er iets
niet klopte.
Of het nou kwam omdat ik alleen thuis was, ik heb geen
idee. Maar ik had een voorgevoel dat het volgende kitten
wel eens lang op zich kon laten wachten.
Iemand vroeg me al of dat ik het niet eng vond zo alleen.
Nee zei ik heel dapper: " ik ben niet bang, Freya is bij
me!"
Toen er na ruim een
uur geen volgend kitten meer tevoorschijn kwam werd ik
ongerust. |
|
Freya begon rond te wandelen, iets wat ik niet van haar
gewend ben, ze laat haar pasgeboren kittens nooit alleen!
Ze liep naar boven, alsof ze iets aan het zoeken was.
Donna werd geroepen, maar die kwam niet meer, zij had al
eens over de rand van de doos gekeken, maar moest hier
niks van weten.
Na nog eens een uur gewacht te hebben, had ik het niet
meer. Freya gaf ook nog even flink over, arme meisje ze
was zichtbaar niet lekker.
Ons altijd zo drukke kind werd rustig, TE rustig naar
mijn zin. Haar zoontje liet ze links liggen en had
duidelijk moeite met haarzelf.
Nou daar zit je dan in je uppie. Rond half 8 heb ik de
dierenarts gebeld, de weekend arts die ik moest bellen
wilde niet naar me luisteren en zei dat het toch prima
was dat poes zo rustig was. Die kittens komen er morgen
wel uit zei die!!! Fout antwoord, dit wilde ik niet
horen. Dus een andere gebeld. Ik mocht gelijk komen!
Freya werd betast of er nog echt wel een kitten in zat,
en ja hoor de dierenarts voelde zeker 1 kitten en
misschien wel 2.
Hij besloot om Python te spuiten, we konden daarna met
haar huis en als om 22:00 uur nog niks was geboren
moesten we terug komen en dan zou hij ze halen met
behulp van een keizersnede.
Jullie raden het al
om 22:00 uur was alles nog steeds hetzelfde en Freya had
het zwaar, ze wist geen raad met haarzelf.
De dierenarts vond wel dat de kittens wat gezakt waren,
maar het was niet goed en hij ging de operatiekamer
klaarmaken. |
 |
|
 |
Wij stonden er met onze neus bovenop, hij moest haar wel
eerst wegen, en niet teveel narcose spuiten. Die man
moet wel gedacht hebben, die denken ook dat ze der
verstand van hebben. Maar er spookte vanalles door mijn
hoofd. Het was nog maar net 2 jaar geleden dat wij op
pleegkittens hebben gepast waarvan de moeder was
overleden na een keizersnede.
Freya sliep rustig in, ach gossie wat had ik te doen met
mijn meisje.
Ze werd op de tafel vastgebonden aan haar pootjes en ook
haar staartje werd voorzien van een strikje.
Haar buikje werd gewassen en geschoren, je kon al
duidelijk de bloedvaten zien die de melkpakketen
bevoorraden.
De dierenarts had de kittens zo te pakken, 2 meisjes,
een zwart lapje met wit en een zwart/zilver lapje met
wit.
Ik had dit nog nooit meegemaakt, maar gelukkig was mijn
vriendin bij me en die wist wat te doen.
Het ene kitten leefde meteen, het andere hebben we een
druppel moeten geven, deze druppel ging in haar bekkie
en gelijk daarna begon het kleintje te ademen.
Freya der buikje werd keurig dicht gemaakt, dat nam
nogal wat tijd in beslag.
Bij het laatste kruissteekje werd ze al wakker, ik had
intens medelijden met haar. Ze hoorde haar kindjes
piepen maar kon er niet naar toe en dan zit er ook nog
iemand met een naald in je vel!
|
We hadden besloten om Freya in de reiskennel te
vervoeren en de kittens in een warme trui!
Nooit aan gedacht wat ons stond te wachten, we waren nog
maar net vertrokken of de reismand ging als een gek op
en neer. Het leek wel of Freya een angstaanval had, als
mijn vriendin er niet bij geweest was dan was ik gelijk
rechtsomkeer gegaan.
Zij had al eerder een poes wakker zien worden na een
keizersnede en was dus niet verbaasd.
Als de kittens bij haar in de mand hadden gezeten dan
hadden ze het vast niet overleefd!
Ook thuis was Freya een aantal keren erg in paniek op
die momenten moesten we dus goed op de kittens passen,
ze zou er zo op gaan staan.
De eerste nacht hebben we bij Freya en haar gezinnetje
gewaakt, om de 2 uur een flesje!
Ik vond haar zo zielig en gelijk ook zo dapper, haar
moederinstinct is grandioos. De kleintjes mochten bij
haar drinken wat haar erg veel pijn deed. Zo nu en dan
slaakte ze een erg pijnlijke kreet, ach lieverd wat heb
ik met je te doen.
De volgende ochtend was ze weer bij kennis en in de loop
van de dag begon ze gelukkig ook te eten en te drinken.
De kittens zijn inmiddels 13 weken en vliegen binnenkort
uit, ons bijzonder kind heeft haarzelf weer bewezen een
geweldige moeder te zijn!!
|
| |
Sprekende
ogen.....
Je
kijkt me vaak aan met je ogen van vuur.
Zo doordringend, zo mysterieus, zo heerlijk, zo puur.
Ik hou van die prachtige ogen al vertellen ze mij niet,
wat jij in het diepste van mijn ziel allemaal ziet.
Je priemt met je blik door de aller dikste muur,
Ik vind je geweldig, jij met je ogen van vuur!
Laatst
zag ik een andere kant, het waren ogen vol angst.
Tijdens je zware bevalling waren wij beiden het bangst.
"Toe help me dan toch" :vroegen deze ogen aan mij.
Deze kant kende ik niet van jou, och mijn lieve Frey.
Deze klus hebben wij toch mooi samen geklaard,
en met behulp van de dierenarts je kindjes gebaard.
Die vreselijke eerste nacht die duurde het langst,
Ik vind je geweldig, zelfs met je ogen vol angst
Nu
zijn deze verrukkelijke ogen met veel liefde gevuld.
En worden jou kinderen met moederlijke zorg omhuld.
Jij zal je weer als oppermoeder bewijzen.
Deze hummels mogen zich 's werelds gelukkigste prijzen.
Het mooiste op aarde dat ze als eerste zien mogen,
Zijn jou lieve Freya, jou mooie met liefde gevulde ogen.
Geschreven voor Freya ons dappere poesenkind.
|
|
|
|