Geschiedenis
Nemóphila's Norwegian Forest Cats

 

 
 
Home
EMS-Codes
Geschiedenis
Rasstandaard
Showen
Genetica
Leververvetting

 

Mythen & bronnen 

De Noorse Boskat is een actieve, atletische kat die bijzonder energiek is.
Het is een natuurlijk ras, waarover vele Scandinavische legenden bestaan.
Beweerd wordt dat lang geleden de vikingen deze robuuste en vreeswekkende katten uit de, in het noorden, gelegen bossen haalden.
Ook wordt er gezegd dat de vikingen deze katten op hun schouders meevoerden als ze ten strijden trokken zodat ze met hun klauwen de gezichten van de vijanden open konden rijten.
In de oude Scandinavische volksverhalen, hoewel vaak aangedikt en door elkaar gehaald, worden ze vaak genoemd en zeer gerespecteerd vanwege hun behendigheid en kracht.
Het zal beslist waar zijn dat de plunderende vikingen deze katten meenamen naar andere werelddelen, en het is dan ook niet verwonderlijk dat dit type kat veel gemeen heeft met zijn transatlantisch neefje, de Main Coon, in Amerika.
In de Noorse mythologie wordt de koets van Freya, de godin van de schoonheid, liefde en vruchtbaarheid, getrokken door twee grote Langhaar katten die vaak verbonden worden met de scheppende krachten als Moeder Aarde en godinnen van de vruchtbaarheid. Eveneens verbonden met Freya is Utgar-Loki, koning van de reuzen; hij heeft ook zo’n grote Boskat. In de Scandinavische versie van de Gelaarsde Kat is er waarschijnlijk ook sprake van een Noorse Boskat of Norsk Skaukatt.

Geschiedenis

Ontwikkeling van het ras

Over de oorsprong van de Noorse Boskat is eigenlijk weinig bekend. Mogelijk hebben de noormannen op hun lange scheepvaartreizen katten, zowel lang- als kortharige, meegenomen uit diverse landen.
Wat hun voorouders ook waren, vast staat dat het hier om een oud ras gaat.
In Scandinavische sprookjes werd al gesproken over de “Huldrekatt”; de kat met de pluimstaart.
Het klimaat en de leefomgeving van Scandinavië hebben min of meer het uiterlijk bepaald van de Noorse Boskat.
Uiteindelijk heeft de natuur dus de grootste rol gespeeld bij de ontwikkeling van het ras.
De Noorse Boskat heeft zich gedurende generaties aangepast aan het koude regenachtige klimaat van Scandinavië door het ontwikkelen van een halflangharige waterafstotende bovenvacht en een wollige ondervacht; een zogenaamde dubbele vacht.
De vettige, gladdere dekharen van de bovenvacht zorgen ervoor dat de kat bij nat weer niet drijfnat wordt en de wollige ondervacht, die zich vooral in de winterperiode goed ontwikkelt, zorgt ervoor dat het dier in deze periode bestand is tegen de koude. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de zgn. dubbele vacht een typisch raskenmerk is van de Noorse Boskat.
In de vrije natuur van Scandinavië, waar nog steeds “wilde” boskatten voorkomen, schijnt de leefomgeving van invloed te zijn op de kleur en aftekening.
De meningen zijn hierover verdeeld, maar het is een mooi verhaal!
Zo komen aan de kust, waar kale en donkere rotspartijen zijn te vinden, voornamelijk zwarte en blauwe katten voor. De tabby’s daarentegen (gemarmerd, gestreept en gevlekt) schijnen het meest voor te komen in midden- en oost Noorwegen. Deze tabbytekeningen geven het dier immers een perfecte schutkleur in hun woon- en jachtgebied. De rode en schildpadkatten (deze laatste groep zijn genetisch bepaald altijd poezen) worden voornamelijk aan de westkust aangetroffen tussen de roestrood gekleurde rotspartijen. Deze verdeling van kleur- en aftekening over zo’n groot gebied laat zien dat het zich hier om een echt natuurras handelt.
De door het leefgebied ontstane kleur- en aftekeningverdeling werd opgemerkt, doordat er een samenhang bleek tussen showlokaties en de daarop voornamelijk uitgebrachte kleur c.q. tekening van de ter keuring aangeboden katten.
Voor witte katten tenslotte, zou het door het bovenstaande aannemelijk zijn deze te plaatsen in het Hoge Noorden (sneeuw), maar gezien het feit dat een kat niet, zoals de Hermelijn, een verschil tussen zomer- en wintervacht kan ontwikkelen, lijkt dit niet waarschijnlijk. Met zekerheid is er niets te zeggen over de afkomst van witte katten in het algemeen. 

Fokgeschiedenis en Raserkenning 

De Noorse Boskat was in Scandinavië jarenlang een algemene verschijning en er werd in de dertiger jaren al sporadisch mee gefokt. Vóór de tweede wereld oorlog schijnt er zelfs al één op een show te zien zijn geweest. Na deze tijd herleefde de belangstelling pas weer echt in de jaren zeventig. In deze tijd bleek namelijk dat het ras met uitsterving werd bedreigd door de groeiende populatie kortharige katten. De Boskatten kruisten met de kortharen, die echter dominant kortharig vererfden en zodoende de halflangharige Boskatten drastisch in aantal terug brachten. Het gen voor (half-)langhaar is namelijk recessief t.o.v. het gen voor korthaar. Voor het behoud van het ras werd in 1975 door een groep Noorse fokkers de “Norsk Skogkattring” opgericht met behulp van de NNR (Norsk Rassekattkubbers Riksverbund) en werden er experimentele stambomen afgegeven voor de fok. Een erkenningscommissie, genaamd de ‘Avlsrat’, moest erop toezien dat er alleen met de door hun goedgekeurde en van experimentele stamboom voorziende dieren werd gefokt. Het vinden van katten die aan de eisen voldeden was moeilijk en hun aantal bleef beperkt. Lijn- en inteelt was in den beginne dus niet te vermijden. In 1976 lukte een erkenningspoging van de Noorse fokkers op de FiFe-bijeenkomst in Wiesbaden slechts ten dele. De Noorse Boskat werd wel erkend als ras maar niet met de officiele CAC status. In 1977 probeerde men het opnieuw en toen lukte het Dhr.C.F. Nordane met veel moeite de FiFe ervan te overtuigen het ras met CAC status te erkennen.
Dit gebeurde slechts met behulp van fotomateriaal en beschrijvingen!! De foto’s die gebruikt werden voor deze erkenningspoging waren van een prachtige zwart gestreepte met wit-kater, genaamd PAN’S TRULS, van de fam. Nylund uit Noorwegen. Het waren zijn foto’s die de FiFe deden besluiten om tot erkenning van het ras over te gaan, daarom wordt Pan’s Truls ook wel de stamvader van de Noorse Boskatten genoemd. Overigens is het duidelijk dat dit geenszins een gemakkelijke manier is om een ras te laten erkennen, maar vanwege de strenge in- en uitvoer bepalingen van Noorwegen ( wel eruit, maar terug quarantaine problemen) kon het niet anders.

                        

Op de foto's is Pan's Truls te zien. De foto in het midden een foto van hem net na de erkenning.


 

 

 

 

 

 

Home | EMS-Codes | Geschiedenis | Rasstandaard | Showen | Genetica | Leververvetting

This site was last updated 04/03/06

Martin en Patry den Hartog
Warnsveld
Gelderland